شاهدان
بی قرار هیچ قراری نبودم ،مگر قراری که با تو داشتم و هرگز نیامدی.شاهدان
بی قرار هیچ قراری نبودم ،مگر قراری که با تو داشتم و هرگز نیامدی.یک نفس زما گذر تا شوم زغم رها
اقدس خاوری که او را با نام هنری «خاطره پروانه» می شناسیم، در سال ۱۳۰۸ (۱۹۲۹) در تهران و در خانواده ای اهل هنر زاده شد. مادر او، پروانه، خواننده معروف سال‌های نخستین قرن جاری بود که علاوه بر صدای خوش غمگنانه ای که داشت، با «نواختن» نیز بیگانه نبود. ویولن را از «حسین خان اسماعیل زاده و سه تار را از «رضاقلی خان نوروزی» آموخته بود و پس از آشنائی با «حبیب سماعی»، استاد سنتور، با چم و خم این ساز نیز آشنا شده بود.مادر پروانه، در جوانی به بیماری سل درگذشت و خاطره دو سه ساله را تنها گذاشت. «خاطره» می گوید نخستین بار با موسیقی از طریق صفحات آواز مادر خود، آشنا شده است.
در زمان مرگ مادرش پروانه معروف (خانم موچول) که یکی از
خواننده‌های دوره قاجار بود ۶ یا ۷ ساله بود
وی ترانه مرا ببوس را قبل از حسن گلنراقی اجرا کرد
ساعتی زما گذر تا شوم ز غم رها
یک نفس به خود گذار جان خسته ی مرا
