سعادتمند قمی

مصاحبه جناب مستجاب الدعوه و خانم فروزنده اربابی ،با سعادتمند قمی (حاج عبد الحسین ) که در یکی از برنامه های شما ورادیو در سال 1346 ترانه ی شنیدنی بنام ((مری مری جان )) اجرا می کنند .

آقای سعادتمند قمی در سال 1324 وارد رادیو شدند .

در زیر اطلاعاتی از این خواننده بر گرفته از سایت ایران اولد تقدیم دوستان می گردد.

زندگی نامه حاج حسین ایل سعادتمند

استاد بزرگ آواز اصیل ایرانی

استاد حاج حسین سعادتمند قمی یکی از بزرگان آواز سنتی ایران که در دهه های1320 تا 1340در رادیو ایران و رادیو نیروی هوایی برنامه هایی اجرا نمود.

تاریخ تولد: 1300

تاریخ فوت: 22/5/1362

آقای حاج حسین سعادتمند قمی ششمین و آخرین فرزند ایاز بیک از طایفه ی ایل سعدوند یکی از طوایف شیراز که در زمان محمد شاه قاجار به قم کوچانده شده اند ، ودر روستای حاجی آباد لکها ساکن گشتند. روستای حاجی آباد  در10کیلومتری شرق قم که هم اکنون یکی از شهرهای استان،  به نام شهر قنوات نام گذاری شده است.

پدر استاد سعادتمند قمی یعنی ایاز بیک دارای صدایی شش دانگ و ردیف دانی، ماهر ، که اولین استاد فرزند خود نیز می باشد؛ در ضمن موسیقی در خانواده ایشان موروثی بوده و همه ی فرزندان وی از صدایی خوش بهره داشتند. برادر بزرگتر استاد سعادتمند، الیاس  خان  نیز یکی دیگر از استادان ایشان بوده اند. وی پس از گذراندن دوره ی سربازی به اصفهان رفته و نزد استاد رحیم، یکی از بر جسته ترین استادان آواز آن زمان بهره ها برد و در سال 1324وارد رادیو ایران گشته و جزء اولین خوانندگان آن زمان به شمار می رود ، در آن زمان خوانندگانی نظیر تاج اصفهانی، قمرالملوک وزیری ، روح انگیز، ملوک ضرابی،ادیب خوانساری ، بنان و............... درآوازسنتی ایران برنامه هایی اجرا می نمودند.

وی با هنرمندان بزرگی نظیر آقایان: ابولحسن خان صبا، مرتضی محجوبی، حسین یا حقی، حاج علی اکبرخان شهنازی، سید حسن کسایی، ابراهیم سرخوش، جلیل شهناز و اکثر موسیقی دانان دیگر آن زمان همکاری داشته اند.

 سعادتمند قمی از کسانی بود که اکثراً  ماهور وچهار گاه  را از بالا شروع  می کرد و با  گردش و اجرا فواصل  یک «اکتاو» را از بالا به در آمد  ماهور فرود می آمد. که مثال وی  در ان زمان تنها بانو روح انگیز داشتیم که چنین قدرت صدایی داشت.

 سعادتمند قمی در  سال 1325 برای کمپانی عشقی چند صفحه خوانده  است که عبارت است از : ماهور با این غزل سعدی :«آن شکر خنده که پر نوش دهانی دارد  نه دل  من که دل خلق جهانی دارد»،«نوا» و «سه گاه» که در حقیقت برای گنجینه هنر  آواز بسیار ارزشمند می باشد.

 وی کارمند وزارت دارایی نیز بود که در سال 1336 با تغییر و تحولاتی که در کادر برنامه موسیقی رادیو بو جود آمد مجبور به استعفا گشت ، وی آواز های بسیار زیبا، نوار اذان و چند تصنیف کردی از خود به جای گذاشته است.

 استاد شهناز در خاطرات خود ، به ماجرای خنده آور پخش زنده ساز و آواز در برنامه رادیو با خوانندگی سعادتمند قمی اشاره کرد وگفت این خواننده که همدوره دردشتی بود، اشعار را حفظ می کرد و آن روز قرار بود این دو بیتی از بابا طاهررا بخواند که : زدست دیده و دل هردو فریاد/که هرچه دیده بیند دل کند یاد

اما سعادتمند بعد از درآمدساز چنین خواند : "دودست بردیده و دل..."وهی این مصرع را تکرار می کردوچون برنامه زنده پخش می شد فوراً استاد تجویدی بیخ گوش سعادتمند گفت : "ز...ز...زدست..." و خواننده هم که نجوای تجویدی را خوب نشنیده بود در ادامه چنین خواند : سه دست بر دیده و دل هردو فریاد!!

  وی پس از باز نشستگی به قم رفته و سپس به مکه مکرمه مشرف شدند و پس از چندی نیز به روستای خود و زادگاهش نقل مکان نمود ،وی در تاریخ 1362/5/22 دار فانی را وداع گفت ودر جوار امامزادگان طیب و طاهر و گلزار شهدای همان منطقه به خاک سپرده شد. بنا به وصیّت نام برده تمام زندگیش را وقف مسجد بزرگ حاجی آباد نمو داند.

از وی فرزندی به جای نمانده است؛روحش شاد و یادش گرامی

دریافت مری مری جان