دور از یاران تا کی به کجایی که جدا ز تو شد دل غمخانه
بی تو سیر از جانم زجدایی شده کاخ امیدم ویرانه
بی تو غرق دردم چه خطایی آخر کردم که شدم به عشقت افسانه
بی تو کی می خندم که چو مرغک پابندم
چه کنم که می کند بی تو دل بهانه
دریافت این تصنیف زیبا