شاهدان
بی قرار هیچ قراری نبودم ،مگر قراری که با تو داشتم و هرگز نیامدی.شاهدان
بی قرار هیچ قراری نبودم ،مگر قراری که با تو داشتم و هرگز نیامدی.برگ سبز برنامه ی شماره 102
دستگاه : ابو عطا
خواننده : محمودی خوانساری
نوازندگان : محجوبی ،تجویدی ، ورزنده
برگ سبز برنامه ی شماره 99
دستگاه : سه گاه
خواننده : محمودی خوانساری
نوازندگان : فرهنگ شریف ، حسن کسایی
40حکایت ، 40 راز موفقیّت حکایت سی و چهارم
رشدِ درختِ بامبو ؛ دلیلی برای ادامةزندگی!
روزی مرد جوانی تصمیم گرفت که دیگر همه چیز را رها کند، خانواده ودوستانش را، شغلش را وخلاصه تمام وابستگیهای زندگی اش را. به جنگلی رفت تا برای آخرین بار با خداوند صحبت کند واگرنتوانست دلیل قانع کننده ای برای ادامة زندگی خود بیابد به آن نیز خاتمه دهد. خطاب به خداوند فریاد زد: « آیا میتوانی دلیلی برای ادامة این زندگی برا یم بیاوری!؟ » و پاسخ خداوند او را شگفت زده کرد: « آیادر اطراف خود درختانِ سرخس وبامبو را می بینی؟ هنگامی که درخت بامبو وسرخس را آفریدم به خوبی از آنهامراقبت نمودم، به آنهانوروآب وغذای کافی دادم. دیرزمانی نپائید که سرخس سراز خاک برآورد وتمام زمین را فرا گرفت اما از بامبو خبری نبود. من از او قطع امید نکردم در دومین سال سرخس ها بیشتررشد کردند وزیبایی خیره کننده ای به زمین بخشیدند اما همچنان از بامبوها خبری نبود.
من بامبوها رارها نکردم، درسال های سوم وچهارم نیز بامبوها رشد نکردند اما من ازآنها قطع امید نکردم بالاخره درسال پنجم جوانه کوچکی ازبامبو نمایان شد،در مقایسه با سرخس بسیار کوچک و کوتاه بود اما با گذشت شش ماه ارتفاع آن به بیش از30 متر رسید، 5 سال طول کشید تا ریشه های بامبو به اندازة کافی قوی شوند، ریشه هائی که بامبورا قوی میساختند آنچه را برای زندگی بدان نیاز داشت فراهم میکردند.»پیام خداوند در ادامه اینچنین بود: « آیا میدانی در تمام این سال ها که تو درگیرِ مبارزه با سختی ها ومشکلات خودت بودی در حقیقت ریشه هایت را مستحکم می ساختی ومن در تمام این مدت تورا رها نکردم همانگونه که بامبورا رها نکردم. هرگز خودت را با دیگران مقایسه نکن. بامبو وسرخس دو گیاهِ متفاوتند اما هر کدام به نوبة خود به زیبائیِ جنگل کمک میکنند. زمانِ تونیز فرا خواهدرسید، تونیز رشد میکنی وقَدمی کشی »
مرد جوان دردل میگفت: « من چقدر قد میکشم !؟» از او پرسیده شد: « بامبو چقدر رشد میکند؟» و او جواب داد: هر چقدر که بتواند. نداآمد : تو نیز باید رشد کنی وقد بکشی هراندازه که بتوانی ولی به یادداشته باش که من هرگز تورا رها نخواهم کرد ودر هر زمان پشتیبان تو خواهم بود، پس هرگز نا امید نشو آنچه امروز یک درخت را تنومند و سایه گستر و پُر ثمر ساخته، ریشه دواندنِ بذرِ آن در تاریکی هایِ خاک بوده است. درهنگامة رنجهایِ بزرگ، ملال هایِ طاقت فرسا، شکست ها ومصیبت های خورد کننده، فرصتهای بزرگی برای تغییر، گام نهادن به جلو و خلق آینده ایجاد میشود. مأموریتِ شما در زندگی بی مشکل زیستن نیست، بلکه با انگیزه زیستن و امیدوار زیستن است. پس زندگی را باور کن همانگونه که هست،با همه دردها و رنج ها یش، با همه شادیها و غمهایش، با همه ملالها و دل فریبی هایش، با همه شکستها وپیروزیهایش وبا همه خاطراتِ تلخی ها و شیرینی هایش. زندگی را دوست بدار وبه سرنوشت امیدوار باش. هر روز را با امید وایمان به خدا و فردای بهتر به شب برسان. اینگونه باش تا زندگی برایت سهل تر و زیبا تر شود یقین داشته باش که از دید خداوند پنهان نخواهی ماند و همواره از مراقبت و همراهی او بهره مند خواهی شد.
اولین اجرای سرود ملی ایران به رهبری موسیو لومر
نام جاوید وطن
صبح امید وطن
جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان
وطن ای هستی من
شور و سرمستی من
جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم
که هم‌آواز تو منم
همه‌ی جان و تنم
وطنم، وطنم، وطنم، وطنم
بشنو سوز سخنم
که نواگر این چمنم
همه‌ی جان و تنم
وطنم، وطنم، وطنم، وطنم
همه با یک نام و نشانبه تفاوت هر رنگ و زبان
همه با
یک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان
ز
صلابت ایران جوان
ز صلابت ایران جوان
ز صلابت ایران جوان
نخستین سرود ملی ایران مربوط به دوره قاجار است که موسیقی آن توسط موسیو لومر، موسیقی‌دان نظامی فرانسوی اعزامی به ایران در دوره قاجار، تصنیف شده است. این سرود در اصل برای پیانو نوشته شد و یک بار هنگام ورود مظفرالدین شاه قاجار و در حضور وی در پاریس اجرا گردید.[۴] اجرای آن توسط ارکستر ملل[نیازمند منبع] نخستین اجرای رسمی و ارکسترال آن است که به پیشنهاد رهبر کنونی ارکستر ترانه‌ای برای آن توسط بیژن ترقی سروده شد و با اصلاحاتی در هارمونی و افزودن بخش‌های تازه به آن توسط سیاوش بیضایی برای ارکستر نیز تنظیم و به همراه خواننده اجرا گردید. از این سرود اجرای تازه‌تری نیز موجود است که با تغییرات اندکی در شعر همراه است.
داد دل با صدای بدیع زاده
اجرای تصنیف داد دل با صدای بدیع زاده
باز می رسد نوبت خرمی تا قیامه ی قیام
باز روی شاخ گل از درون جان نغمه می کند هزار
این تصنیف زیبا در بیات اصفهان وبا ارکستر در آلمان اجرا وضبط شده است .
گلهای تازه برنامه ی شماره 130
گریه ی لیلی
این برنامه با صدای محمودی خوانساری در مایه ی دشتی اجرا شده است .
هنرمندان این برنامه عبارتند از فرهنگ شریف ،اسد الله ملک وامیر ناصر افتتاح
آلبوم گریه ی لیلی را با نوای ویلن اسد الله ملک وضرب جهانگیر ملک از وبلاگ شب زنده ها به این آدرس دریافت کنید .
برگ سبز برنامه ی شماره 88
دستگاه : همایون
خواننده : محمودی خوانساری
نوازندگان : شهناز ، یاحقی ، کسایی
برگ سبز برنامه ی شماره 70
دستگاه : سه گاه
خواننده :قوامی
نوازندگان : محجوبی - تجویدی - پرویز یاحقی - کسایی - ورزنده
برگ سبز برنامه ی شماره 68
دستگاه : همایون
خواننده : قوامی
البته برنامه پیوندی دیگر هم با عنوان برگ سبز شماره 68 موجود است با صدای گلپایگانی
قطعا بایستی یک برنامه اشتباها نامگذاری شده باشد.