گلهای تازه برنامه ی شماره126

گلهای تازه برنامه ی شماره126
مرضیه
هنرمندان: مرضیه، محمدرضا لطفی، ناصر فرهنگ فر، اشعار: جلال‌الدین محمد مولوی (مولانا)، تنظیم برای ارکس: جواد معروفی، آهنگ: محمدرضا لطفی، گوینده: رضا معینی، صدابرداران: محمود ایمنی، محمد جهانفرد

گلهای تازه برنامه ی شماره125

گلهای تازه برنامه ی شماره125
محمدرضا شجریان
هنرمندان: محمدرضا شجریان، جلیلی جلیل شهناز، اصغر بهاری، پایور، حسن ناهید، اسماعیلی، پیش درآمد: علی اکبر جلیل شهنازی، اشعار: سعدی، گوینده: رضا معینی، صدابردار: محمد جهانفرد

گلهای تازه برنامه ی شماره 122

گلهای تازه برنامه ی شماره 122

شهیدی – دشتی

گوینده : آذر پژوهش

گلهای تازه برنامه ی شماره 120

گلهای تازه برنامه ی شماره 120

نادر گلچین – مایه ی افشاری

هنرمندان :فرامرز پایور ،رحمت الله بدیعی ،محمد اسماعیلی

گوینده :فخری نیک زاد

گلهای تازه برنامه ی شماره 116

گلهای تازه برنامه ی شماره 116

ایرج – دستگاه ماهور

هنرمندان:حبیب الله بدیعی ،منصور صارمی ،جهانگیر ملک

گوینده :آذر پژوهش

گلهای تازه برنامه ی شماره 115

گلهای تازه برنامه ی شماره 115

محمودی خوانساری – دستگاه ماهور

هنرمندان :اسد الله ملک ،فرهنگ شریف جهانگیر ملک

گوینده :آذر پژوهش

گلهای تازه برنامه ی شماره114

گلهای تازه برنامه ی شماره114
عبدالوهاب شهیدی  - مایه ی دشتی
هنرمندان :جواد معروفی ،سیروس حدادی

گوینده :آذر پژوهش

گلهای تازه برنامه ی شماره113

گلهای تازه برنامه ی شماره113
حسین قوامی فاخته‌ای
هنرمندان: حسین قوامی فاخته‌ای، همایون خرم، مجید نجاهی، فریدون حافظی، محمد موسوی، منصور نریمان، آبتین اجلالی، امیر ناصر افتتاح، غزل: حافظ، پیش درآمد و رینگ از همایون خرم، گوینده: فخری نیک زاد، صدابردار: حسن عسگری

گلهای تازه برنامه ی شماره112

گلهای تازه برنامه ی شماره112
عبدالوهاب شهیدی – دستگاه  سه گاه
هنرمندان :جلیل شهناز ،فرامرز پایور ،اصغر بهاری ،حسن ناهید محمد اسماعیلی

گوینده :آذر پژوهش

گلهای تازه برنامه ی شماره109

گلهای تازه برنامه ی شماره109
ایرج)
آواز: ایرج (حسین خواجه امیری)، لطف‌الله مجد، پرویز یاحقی، تمبک: آبتین اجلالی، شعر: شهریار، گوینده: رضا معینی، صدابردار: محمود ایمنی، آهنگ: افشاری

گلهای تازه برنامه ی شماره108

گلهای تازه برنامه ی شماره108
نادر گلچین  - دستگاه همایون

حبیب الله بدیعی ،منصور صارمی ،جهانگیر ملک

گوینده:توفیقی

گلهای تازه برنامه ی شماره107

گلهای تازه برنامه ی شماره107
محمدرضا شجریان، گوشه های هدی و پهلوی
آواز: محمدرضا شجریان، تار: هوشنگ ظریف، نی: حسن ناهید، چهار مضراب‌‌ ‌‌‌‌های زنگ شتر، بهارمست و سامانی از استاد ابوالحسن صبا، سنتور: فرامرز پایور، ویلن: حبیب الله بدیعی، تمبک: محمد اسماعیلی، ترانه از عارف،غزل از حافظ، مثنوی از سایه، گوینده: رضا معینی، صدابردار: محمد جهانفرد

گلهای تازه برنامه ی شماره105

گلهای تازه برنامه ی شماره105

 عبدالوهاب شهیدی هنرمندان: عبدالوهاب شهیدی، جواد معروفی، همایون خرم، امیر ناصر افتتاح، شعر: حافظ، گوینده: فخری نیک زاد، صدابردار: ایرج فهیمی

0حکایت ، 40 راز موفقیّت حکایت سی ام

آزمونِ خواستگاری و فُرصتِ از دست رفته !

در دهکده ای آباد و پُر نعمت ، کشاورزِ دانا وبا تدبیری زندگی میکرد که بواسطة عاقبت اندیشی در کارها و تلاش و پُشتکارِخود از مِلک ودارائی و ثروتِ سرشاری نیز بهره مند شده بود . علاوه بر این، او دختر جوان و زیبائی نیز داشت که در میانِ دُخترانِ روستا به عقل و فهم و دِرایت از هم سن وسالان خود شایسته­تر بود و پسران جوان روستا در آرزوی ازدواج با او رؤیاهائی در سر می پروراندند. در این میان مرد جوانی دل به دریا زده بود و او را از پدرش خواستگاری نموده و آمده بود تا پاسخ خود را از پدرِ دختر بگیرد.

کشاورز براندازش کرد و گفت: « پسر جان، برو در آن قطعه زمین بایست. من سه گاوِ نر را یک به یک آزاد می کنم. اگر توانستی دُمِ یکی از این سه گاو را بگیری، می توانی با دخترم ازدواج کنی! » مرد جوان در مَرتع به انتظارِ اوّلین گاو ایستاد. درِ طویله باز شد و بزرگترین و خشمگین ترین گاوی که در تمامِ عمرش دیده بود بیرون دوید . جوان که ترسیده بود و احساس میکرد جرأتِ نزدیک شدن به چنین گاوی را ندارد، با خود فکر کرد یکی از گاوهای بعدی گُزینة بهتری خواهد بود پس به کناری دوید و گذاشت گاو از مرتع بگذرد و از در پُشتی خارج شود.

دوباره درِ طویله باز شد. باور نکردنی بود! تابحال گاوی به این بزرگی و عصبانیت ندیده بود. با سُم به زمین میکوبید و آمادة حمله بود . اگر چه می شد به او نزدیک شد و حتّی با شجاعت و احیاناً زخم وجراحتی در حدِّ چنین مبارزه­ای دُم گاو را گرفت امّا مرد جوان باخود می­گفت: « گاوِ بعدی هر چقدر هم که قوی باشد باید از این بهتر باشد » و لذا به سمت حصارها دوید و گذاشت گاو از محوطة مورد نظر به بیرون برود.

برای بارسوّم درِطویله باز شد. لبخند برلبانِ مرد جوان ظاهرشد. این یکی جزوِ کوچکترین، لاغرترین و ضعیف ترین گاوهای مزرعه به شُمار میرفت. وقتی گاو نزدیک میشد،درجایِ مناسب قرار گرفت و دُرُست به موقع بر روی گاو پَرید. دستش را دراز کرد ... اما گاو دُم نداشت ...!!

زندگی پُراز فرصتهای دست یافتنی است. بهره گیری ازبعضی از آنها ساده است و بعضی هایش مُشکل، اما زمانی که به امیدِ فرصتهای بهتر درآینده، اجازه می­دهیم فرصتهای موجود از دست بروند شاید هرگز چنان موقعیّتهائی را به دست نیاوریم .

استاد کیانی نژاد

برنامه ی خصوصی با حضور استاد محمد علی کیانی نژاد در منزل آقای عطشایی در اصفهان

با حضور میهمانان آقایان : علایی ،مهندس قدیری ،آقای بدخش وشاگردان استاد کیانی نژاد

گوینده :آقای مسعودی

آواز با همراهی سه تار

مدت برنامه 30 دقیقه حجم 28 mb

دریافت برنامه از اینجا

گفتگو با مهدی خالدی

در ابتدا ترانه ی به کنارم بنشین با صدای خانم دلکش پخش می شود ودر ادامه سخنان مهدی خالدی را می شنویم .در این برنامه آقایان بدیعی ،ادیب خوانساری و کلنل وزیری حضور دارند

باده بده که گویمت ،من کی ام وچه کاره ام با صدای سیما بینا را در ادامه برنامه می شنویم

زندگینامه ی این هنر مند بزرگ را در ادامه مطلب بخوانید .

این برنامه به مدت 33 دقیقه وحجم 31 mb را از اینجا دریافت کنید .

از میان نسل اول ویولننوازان ایرانی که راه صبا را پیمودند، مهدی خالدی کمتر شناخته شده و شاید علت آن باشد که آثار تکنوازی و آهنگسازی او به شکل شایسته‌ای در دسترس عموم قرار نگرفته است. او از جمله نخستین کسانی است که در کنار افرادی چون «لطف‌الله مفخم پایان، علی تجویدی، محمود ذوالفنون و حسین‌علی ملاح» محضر ابوالحسن‌خان صبا را درک کرده و نزد آن استاد نوازندگی ویولن را آموخته است و این دوره مقارن با زمانی است که سایر شاگردان صباـ که بعدها هر یک در عرصهٔ نوازندگی ویولن به نام‌آورانی تبدیل شدندـ یا هنوز تولد نیافته و یا سالهای آغازین کودکی را پشت سر می‌گذاشتند. خالدی در فاصلهٔ سالهای ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۶ به شاگردی صبا مشغول بود و در این مدت آنچه باید می‌آموخت، آموخت و هنگامی که در سال ۱۳۱۷ صبا به همراه گروهی برای اجرای کنسرت عازم کشور لبنان شد، مسئولیت اداره کلاس و تعلیم هنرجویانش را به خالدی نوزده ساله سپرد. او خود در این باره چنین می‌گوید: «برادر و خواهرم در منزل زنی به نام «ملیحه» تعلیم تار می‌گرفتند و پس از کلاس به تکرار و تمرین آموخته‌های خود می‌پرداختند. من در اتاق مجاور تکالیفم را انجام می‌دادم، همین که کار آنها شروع می‌شد، درسم را کنار گذاشته، به آنچه استاد آنها تعلیم می‌داد، گوش می‌دادم و آهنگ آن را تکرار می‌کردم. و زمانی که برادر و خواهرم، الحان و نغمات تعلیم‌گرفته را به غلط اجرا می‌کردند، من آهنگ و وزن آن را برای آنها تکرار می‌کردم و این مطلب مکرر اتفاق می‌افتاد و باعث اعجاب آنها می‌گردید. در سال ۱۳۱۴ شمسی نزد صبا به نواختن ویولن مشغول شدم و مدت دو سال به تحصیل این هنر پرداختم. در سال ۱۳۱۷، صبا با گروهی برای اجرای کنسرتی به کشور لبنان رفت و سرپرستی کلاس را به من واگذار کرد و من به تعلیم شاگردان دورهٔ اول و دوم مشغول شدم ...»۱ در همین زمان بود که صبا دربارهٔ او گفته بود: «من تا به حال شاگردان زیادی داشته‌ام، اما، خالدی چیز دیگری است.»۲ با آنکه خالدی به گونه‌ای تمام و کمال از تعالیم صبا بهره‌مند گشته و ردیفهای آموزشی وی را به طور کامل نواخته بود، بعدها در نوازندگی به شیو‌ه‌ای شخصی و منحصر به فرد دست یافت که تأثیر مکتب صبا در آن به حداقل رسیده بود. او از تکنیکهایی که صبا در نواختن ویولن ابداع کرد، کمتر استفاده می‌نمود و در مقایسه با هنرمندی همچون «حبیب‌الله بدیعی» که بیشترین تأثیر را از شیوه صبا گرفته و در بداهه‌نوازی بیش از سایرین به ردیف موسیقی پایبند بوده است، رد‌ّ پای جملات ردیفی را در ساز خالدی کمتر می‌توان سراغ گرفت. وی در نوازندگی به سبکی سهل و ممتنع رسیده بود که اگرچه پیچیدگیهای تکنیکی نوازندگان دیگر در آن شنیده نمی‌شد، اما، به سادگی هم قابل تقلید و تکرار نبود. از مختصات سبک او یکی اینکه چندان توجهی به رعایت تقدم و تأخر در اجرای گوشه‌های مختلف یک دستگاه نشان نمی‌داد؛ چنان که هم‌اکنون از معدود آثار موجود او نواری در دست است که در آن مدتی حدود بیست دقیقه فقط به اجرای گوشه «سلمک» در دستگاه شور می‌پردازد و در تمام طول اجرا هیچ جمله‌ای را دوبار تکرار نمی‌کند. دیگر آنکه بر خلاف سایر نوازندگان که بیشترین زمان را به اجرای قطعات ضربی اختصاص می‌دهند، خالدی اهمیت ویژه‌ای برای قطعات آوازی قائل بود و زمان بیشتری را به نواختن این قطعات مختص کرد. گفته شده که او هنگام نواختن آوازها، غزلی از شعرای بزرگ چون حافظ و سعدی، انتخاب می‌کرد و مقابل خود می‌گذاشت و از روی آن به نواختن می‌پرداخت. در سال ۱۳۱۹ همزمان با تأسیس رادیو تهران، خالدی در زمرهٔ نخستین کسانی بود که صدای سازش را به گوش شنوندگان رسانید. بردن نام تنها چند تن از هنرمندانی که در آن روزها به نوازندگی در رادیو اشتغال داشتند، کافی است تا موقعیت درخشان خالدی بر ما معلوم شود. ابوالحسن صبا، حبیب سماعی، موسی معروفی، عبدالحسین شهنازی، مرتضی نی‌داود، ابراهیم آژنگ، مرتضی محجوبی، جواد معروفی، ابراهیم منصوری و حسین تهرانی از جمله آن افرادند. حتی در سالهای بعد هم که ویولن‌نوازان برجسته‌ای نظیر بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم و اسدالله ملک به جمع نوازندگان رادیو پیوستند، جایگاه ممتاز خالدی همچنان پا برجا بود و چیزی از یکه‌تازی او در این میدان کاسته نشد. بیهوده نیست که هنرمند بزرگی همچون پرویز یاحقی از او به عنوان نوازنده‌ای که بیست سال در اوج بوده یاد می‌کند و این موقعیتی است که برای هیچکدام از همنسلان خالدی مهیا نگشت. اینکه گروهی از صاحب‌نظران برای نوازندگی ویولن در رادیو سه سبک جداگانه در نظر گرفته‌اند که عبارت‌اند از: سبک صبا، سبک حسین یاحقی و سبک مهدی خالدی؛ اهمیت و اعتبار خالدی را بیش از پیش نمایان می‌سازد. جالب آنکه بدانیم بعدها برخی از نوازندگان همچون بدیعی و تجویدی بیشتر به سبک صبا وفادار ماندند و پرویز یاحقی پیروی از مکتب دایی هنرمند خود استاد حسین یاحقی را در پیش گرفت و اسدالله ملک با آمیختن شیوهٔ صبا، بدیعی و یاحقی به نوازندگی پرداخت. اما باید گفت که همه این هنرمندان هر یک به نوبه خود چیزی از سبک خالدی به عاریت گرفتند و با ساز خود عجین کردند. در یکی از سفرهایی که خالدی برای اجرای موسیقی به هند داشت، از سوی شخصی به نام «ابراهیم حکیمی» که سرپرست بخش فارسی رادیو دهلی بود، دعوت شد تا در برنامه‌ای، شعرخوانی او را با ساز سلو همراهی کند و خالدی هم پذیرفت و همین ابتکار بعدها الگوی بسیاری از برنامه‌های پرشنوندهٔ موسیقی ایران نظیر گلهای جاویدان و برگ سبز قرار گرفت و در این زمینه هم بایستی خالدی را جلودار دانست. از دیگر ابتکارات خالدی، بر هم زدن الگوی قدیمی اجرای موسیقی ایرانی به شکل: پیش‌درآمد، آواز، چهارمضراب، تصنیف و رنگ بود که آن را به صورت: تصنیف، چهارمضراب، آواز تصنیف در آورد و این دقیقاً همان الگویی است که بعدها در برنامهٔ گلهای جاویدان به کار گرفته شد. در حیطه آهنگسازی هم، آن هنرمند، صاحب سبکی شخصی بود و آهنگهایی که می‌ساخت در دورهٔ خود در شمار بهترینها به حساب می‌آمد. آثاری که خالدی به وجود آورده بارها توسط دیگران بازسازی شده و حتی تا امروز هم همچنان بر زبانها جاری ا‌ست و این در حالی ا‌ست که بسیاری از شنوندگان نه تنها نمی‌دانند که این آهنگها از کیست، بلکه حتی نام خالدی هم به گوششان نخورده است. وی به روایتی سیصد و به روایتی دیگر ۳۵۰ آهنگ و ترانه ساخته که تعدادی از آنها در ارکستر بزرگ گلها و تعدادی هم در ارکسترهای مختلف رادیو اجرا شده‌اند. اکثر شاعران و ترانه‌سرایان معاصر هم برای ساخته‌های خالدی شعر سروده‌اند که رهی معیری، بیژن ترقی، اسماعیل نواب‌صفا، رحیم معینی‌ کرمانشاهی، پژمان بختیاری و ... از آن جمله‌اند. آهنگسازی برای فیلم هم بخش دیگری از کارنامه آن هنرمند است. با ورود و رونق صنعت سینما در ایران، خالدی در ردیف اولین کسانی قرار گرفت که برای فیلمهای سینمایی موسیقی ساختند. فیلمهایی همچون «زندانی امیر»، «طوفان زندگی» و «شرمسار» با وجود ضعفهای تکنیکی و محتوایی بسیار، به یاری موسیقی خالدی توانستند توجه عموم را به خود جلب کنند و از شکست نجات یابند. خالدی از پیشگامان به کارگیری تمها و نغمه‌های محلی در آهنگسازی بود. وی به دلیل علاقه و توجه خاصی که به آهنگهای فولکلور داشت، تعدادی از ترانه‌های خود را با استفاده از نغمه‌های گیلانی، شیرازی، بختیاری، کردی و لری به وجود آورد که از میان آنها می‌توان به آهنگهای مریم‌ جان، رعنا جان، دست به دستمال‍ُم نزن، آی بانو و انار شیرین اشاره کرد. در کنار همه این تلاشها، خالدی بخشی از اوقات خود را هم صرف فعالیتهای مدیریتی و اداری کرد و در سال ۱۳۳۴ سرپرستی موسیقی رادیو را به عهده گرفت و مدتی هم در سِم‍َت عضو مقدم شورای موسیقی انجام وظیفه کرد. وی در سال ۱۳۴۷ مجدداً به عضویت کمیسیون موسیقی رادیو منصوب شد. سازندهٔ آهنگهای معروف «به کنارم بنشین» و «بردی از یادم» سرانجام پس از یک بیماری هشت ساله که بر اثر سکته مغزی به او عارض شده بود و همچنین ابتلا به سرطان حنجره که روزهای پایانی حیات توان سخن گفتن را هم از وی سلب کرده بود، به تاریخ ۹/۹/۱۳۶۹ در بیمارستان مهر چشم از جهان فرو بست و در ابن‌بابویه مدفون شد. یادش گرامی. پی‌نوشت: ۱. دایره‌المعارف موسیقی کهن ایران؛ ص ۱۲۲. حوزه هنری.۱۳۷۹ ۲. مهدی خالدی؛ ص ۱۶. منابع: ۱. نصیری‌فر، حبیب‌الله، مهدی خالدی. تهران، نگاه، ۱۳۷۰. ۲. نصیری‌فر، حبیب‌الله. مردان موسیقی سنتی و کهن ایران جلد ۱، تهران، راد، ۱۳۷۲. ولی الله کاوسی -->
بر گرفته از سایت مجله ی موسیقی پرشین پرشیا	-	:نویسنده
	سوره مهر

قطعه شعری از زنده یاد بیژن ترقی

کلبه ی عبد الرسولی

در این برنامه شاعر می گوید:

قطعه شعری که برایتان می خوانم تحت تاثیر آثار استادانه وشیوای درویش مرتضی عبد الرسولی که در نهم فروردین 1359 به اتفاق دوستان نازنین پرویز یاحقی ، شاعر ارجمند آقای نواب صفا ،همایون جان فریبرز وبرادرشان امیر فریبرز وآقای بیژن فرازی  ساخته وتقدیم ایشان می نمایم .

همخوانی رباعیات خیام با صدای بنان ودلکش

بنان :

مائیم ومی و مطرب واین کنج خراب

جان ودل وجام وجامه پر درد وشراب

فارغ زامید رحمت و بیم عذاب

آزاد زخاک وباد و از آتش و آب

دلکش:

بر خیز وبیا بتا برای دل ما

حل کل به جمال خویشتن مشکل ما

یک کوزه ی می بیار تا نوش کنیم

زان پیش که  کوزه ها کنند از گل ما

دریافت از اینجا

تکنوازان برنامه شما ره 611

تکنوازان  برنامه شما ره 611

نوازندگان : فریدون حافظی ،رضا ورزنده ،کامران داروغه ،منصور نریمان

مایه ی اصفهان

تکنوازان برنامه شما ره 610

تکنوازان  برنامه شما ره 610

نوازندگان : جلیل شهناز ،اسد الله ملک وجهانگیر ملک

مایه ی دشتی